Ey Özgürlük!

Geçtiğimiz Pazartesi günü hayatımda ufak! bir değişiklik vuku buldu sevgili blogcanlar. Olay tam olarak şu ki -657 sayılı DMK, işbu hadiseyi "Çekilme" başlığı altında düzenler- (daha anlaşılır bir dille söyleyecek olursam daaaaa); memurluktan istifa ettim. Evet, uzun zamandır yapmak istediğim ancak, -özellikle- mahalle baskısı nedeniyle ertelenen, er ya da geç yapacağımı bilsem de sadece zamanını bilmediğim, birçoklarını duyduğunda, küçük dilini yutmalarına sebebiyet verecek derecede şaşırtan "ikinci" istifa kararım da nihayet vücut bulmuş oldu. (Bu arada bu ikisinden başka iş deneyimlerim de olmadı değil ve hepsinden kendi isteğimle ayrıldım. Aralarında en çok tepki alan bu ikisi olduğundan şimdilik bunlara değiniyorum. Yeri geldikçe diğerlerini de paylaşırım elbet sevgili canlar)

İlki, özel bir bankadan bir buçuk yıl sonra istifa edişimdi. Memur olarak yaklaşık dört yıl çalışmış bir personel olarak kendi rekorumu kırmış olsam da buraya kadar dayanabildim işte:( "Dayanmak" diyorum evet, çünkü insanın sevmediği bir işte kendini var etmeye çalışması işkenceden farksız. Elbette burada kişisel beklentilerin rolü oldukça fazla, kabul etmiyor değilim. "İş" dediğimiz şey, ya benim kafamda yüklediğim kavramla örtüşmedi bir türlü ya da bu konuda talihim yaver gitmedi. Zira, sonuç hep bir hüsran/hayal kırıklığı oldu benim için. Hep bir tatminsizlik yaşadım çalıştığım yerlerde/kurumlarda. 

Hatanın nerede olduğunu bulduğumu düşündüğümde (bitirmiş olduğum fakülte sonucu elimdeki diploma) ise "artık herşey için çok geç" olduğuna inandırdım kendimi. Yanlış yolda olduğumu (kendim için yanlış yani, yoksa bu bölümü bitirdiğine memnun olan arkadaşlara haksızlık etmemeli) daha okul yıllarında dile getirmek istediğimdeyse, sanırım gereği kadar çıkmamıştı sesim, bu yüzden de yanımda bulamadım minicik bir destek. Ne orada bırakıp yeniden denemek için, ne de okul bittiğinde ikinci bir fakülte için. O ikinci şansı verseydim kendime belki herşey çok başkaydı şimdi. Kimse bilmez... Anlayacağınız sevgili dostlar, bırakmak gerek bazen!

Not: Bu yazı, içimdekileri dökmeye çalışma yazısıdır. Ne kadar uğraşsam da bunu tam anlamıyla aktaramayacağım biliyorum. Şimdilik sadece deniyorum.

Ve bu post da bu kadar, sanıyorum devam edecek...