Geçenlerde hastaneye gittim. Pekçok çocuk vardı çevremde annesiyle beraber sırasını bekleyen...
Çocukları gözlemek çok sevdiğim bişeydir. Elime geçen bu fırsatı dğerlendirdim yine ben de. Ve farkettim ki; sandalyeye oturunca ayakları yere değmeyen tüm çocukların ortak bir özelliği var: Ayaklarının yere değmediğini farkettiklerinde, bi ileri bi geri sallamaya başlıyorlar bacaklarını hepsi...Ve başlarını öne eğip bi süre izleyip sallanan bacaklarını, çok eğleniyorlar...Ben öyle olduğunu sanıyorum belki de...Ama hastane ortamında yüzlerinde gülücük gördüklerim, birtek bacakları yere değmeyen çocuklardı..Ve hastanedeki sıkıcı sıra bekleme eylemini, ellerindeki sınırlı kaynaklarla maksimum eğlenceye çevirebilenler de....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder