Cep Telefonsuzluğa ve Sessizliğe Özlem

Bugün, 15 dakikalık dolmuş yolculuğuma önümde bir bayan, arkamda bir bay cep telefonları ile aynı anda  ve mümkün olduğunca yüksek sesle konuşarak eşlik ettiler. 15 dakika 15 yıl oldu. 

Cep telefonundan bir kez daha nefret ettim. Cep telefonsuz günlerimiz daha bi medeniydi sanki. Kamu kurumları, asansörler, toplu taşıma araçları özetle "kamuya açık ortak alanlar" daha bi seviyeliydi sanki.

materyaller.com

Ayrıca benim yüksek sese karşı aşırı bir duyarlılığım da söz konusu (konu değişti biraz ama çaktırmayın artık). Örneğin iki kişi sohbet ediyorsak televizyon sesinden, arabada çalan yüksek sesli müzikten, ortak alanlarda cep telefonlarıyla konuşanlardan (özellikle birden fazla kişi aynı anda ve de bağırarak konuşuyorsa), çalışma ortamında ses düzeyinin artmasından, ısrarla uzun uzun ve üst üste çalan ofis ve cep telefonlarından (yani o telefon açılmıyorsa bi nedeni vardır di mi? iki dakika sonra arasa dünyanın sonu mu gelir?)...

Benim bu listem uzar uzar uzar..."E ne var canım, bunlardan rahatsız olmak normal" diyorsanız eğer, bu söylediklerimin çoğundan benim çevremde hiç etkilenmeyenler olduğunu gözlüyorum.

Bi arkadaşım "Senin kulaklarında mikrofon var galiba" derdi. Haklı olabilir...