28 Ağustos 2012 Salı

Son Ada





Çok sevdiğim bir yazar Z.Livaneli...Sadece yazar olarak değil besteleri, yorumu, duruşu ile de sevdiğim bir sanatçı. 

Okuduğum bu son romanında, özetle şöyle bir konu işlenmiş. Mekanımız bir ada... Huzur/barış/hoşgörü/mutluluğun hüküm sürdüğü adamıza birgün; emeklilik yıllarını sürmek üzere eşi ve iki torunuyla diktatör bir başkan yerleşir. Bundan sonra adanın ruhu yavaş yavaş değişmeye başlayacaktır. Önceleri, -birkaç kişi dışında- önemsenmeyen müdahaleler adanın işleyişini zamanla sekteye uğratmaya başlar. Darbeci başkanın tek başına aldığı kararlar ve doğanın bile işleyişini altüst edecek uygulamaları nedeniyle tüm canlıların huzuru bozulur. Bu kişisel ihtiraslara karşı koymaya çalışan birkaç kişi yazık ki çok da başarılı olamaz... 

Yavaş yavaş uyuşan/uyutulan ada sakinlerinin, "vaat edilenle elde edilen" üzerine herhangi bir sorgulama yapamayacak kadar gözleri kapanıyor adeta. Tıpkı ca'nım halkım gibi değil mi?

Konuyu, düşsel bir ahenk içinde  paylaşmış okuruyla Livaneli. Daha önceki eserlerine kıyasla, çok çok daha sade ve düz bir anlatımla karşılaşınca bir "Zülfü Livaneli romanı" doyumu alamadım ben bu kitaptan ama, bu gerçekleri ayan beyan göstermek de gerekiyor aslında...

Not: Son AdaZülfü Livaneli'nin yazdığı alegorik bir roman. 2008 yılında yayımlanan roman, 2009 yılı Orhan Kemal Roman Armağanı'nı kazandı. Tahsin Yücel başkanlığındaki Seçici Kurul, "toplumsal sorunlara gerçekçi yaklaşımını fantastik bir anlatımla yansıtmadaki başarısı nedeniyle" romanı bu ödüle değer gördüğünü açıkladı. (http://tr.wikipedia.org/wiki/Son_Ada)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...