22 Haziran 2011 Çarşamba

       Altlarını çizerek okumayı seviyorum kitapların...Sevdiğim köşe yazılarını da kesip saklıyorum yıllardır. Eskiden daha çoktu biriktirme telaşım, giderek azaldı, çok çok azaldı. Korkar oldum bunca biriktirme derdi bi hastalık halini alır diye, eledim biriktirdiklerimi. 
      Kitapları bitirince altları çizili yerleri not aldığım bir de defterim var. Zamanında beni etkilemiş cümleleri tekrar okumak gibisi yok benim için...


İşte bunlardan biri :
"İnsanın içinde ne çok insan yaşamaktadır başkalarından    habersiz "
 Özen YULA - Tanrı Kimseyi Duymuyor

3 yorum:

  1. sevgili özge,
    ben de daha bugün bahsettim kitaplarda yaşanmışlığı sevdiğimden... altını çizmek keyifli, aidiyet de hissettiriyor...

    YanıtlaSil
  2. not almak, kalıcı kılmak da çok hoş...
    bana şu çağrışımı yaptı yazdığın, anlamı oldukça farklı olsa da:
    "insan başkalarının gözünde ne kadar başkalaşıyor. başkalarının hatırladığı kadarıyla olanımızla, kendimiz ne kadar farklıyız birbirimizden..."
    (m. mungan)

    YanıtlaSil
  3. aslında biraz da karşımızdakilerin bizde gördükleriyiz öyleyse her birimiz... ( bu da benden gelsin )

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...